sábado, 3 de fevereiro de 2018

Proposta

Eu fiz o que tu me pediste.

Te abri meu coração e mente
como uma mulher abre a blusa
sem medo de parecer obtusa
em tudo o que lhe faz diferente.

O que eu vi foi um dedo em riste.

Mostrando para toda a gente
que acha que sabe e abusa
em querer decifrar a musa:
o que interessa é a tangente.

Um jovem também sabe ser triste.

Consegue viver no rente
da sensação mais confusa
e pede por paz reclusa
para plantar nova semente.

Foi aí que tu sorriste.

Peguei-me te olhando de frente
alto nas botas de camurça
com tudo o que se tem e se usa
conquistado a unha e dente.

24/01/2018

Nenhum comentário:

Postar um comentário

Obrigada pelo feedback!

Rocha

Deixo a luz do sol bater um pouco a cada vez sobre as várias faces e ranhuras lapidadas por tempo e destino para que ilumine e penetre a gra...